Het zijn de inwoners van Rinsumageast die mij (Theun) erop wijzen dat het runnen van een herberg in de genen zit. Mensen vertellen dat zij vroeger vaak naar Café Plantinga in Feanwâlden gingen om te dansen. Het was dé ontmoetingsplek van Dantumadiel.
Het runnen van een herberg wordt door onze gasten vaak als logisch ervaren gezien de geschiedenis. Maar stom genoeg heb ik bij het aankopen van onze herberg nooit gedacht 'ik word herbergier, want dat waren ze generaties voor mij ook allemaal'.
Zo zie je maar, het zit dus toch 'gewoon' in het bloed, en daar ben ik stiekem heel trots op
(op de foto mijn overgrootouders voor toen nog 'Logement de Pilaars' te Feanwâlden).
